(ﺑﻨﻴﺎﺩ) i. (Farsça: bunyād)
1. Esas, temel:
Ezan okur müezzin çağırır Allah adın / Yıkma dînin bünyâdın dur erte namâzına (Yûnus Emre).
2. Yapı, binâ:
Arşa nisbetle habâba denilir mi bünyâd (Nâbî).
Sadme-i âh ile kıldım pür-tezelzül âlemi / Sâha-gâh-ı sînede bünyâd-ı gam muhkem henüz (Leskofçalı Gālib).
Bünyat etmek: Binâ etmek, inşâ etmek, kurmak:
Aşkı bünyâd eden mi’mâr-ı aşkın / Tâmir kabûl etmez vîrânesiyim (Dertli).