idrâk-i me’âlî bu küçük akla gerekmez, zîrâ bu terâzû o kadar sıkleti çekmez.

kıl san’at-ı üstâdı tahayyürle temâşâ, dem urma, eğer ârif isen çûn ü çirâdan.

halletmediler bu lûgazın sırrını kimse, bin kâfile geçti hükemâdan, fuzalâdan.

her âkıle bir derd bu âlemde mukarrer, râhat yaşamış var mı gürûh-ı ukalâdan?

erbâb-ı kemâli çekemez nâkıs olanlar, rencîde olur dîde-i huffâş ziyâdan.

bî-baht olanın bağına bir katresi düşmez, bârân yerine dürr ü güher yağsa semâdan.

her kim ki arar bû-yı vefâ tab’-ı beşerde, benzer ona kim devlet umar zıll-i hümâdan.

dursun kef-i hükmünde terâzû-yı adâlet, havfın var ise mahkeme-i rûz-ı cezâdan.

sâbit-kadem ol merkez-i me’mûn-ı rızâda, vâreste olup dâire-i havf u recâdan.